Η μέση εκκριτική ωτίτιδα με υγρό αποτελεί μια από τις πιο συχνές ωτορινολαρυγγολογικές παθήσεις μέχρι την ηλικία των οκτώ ετών περίπου. Χαρακτηρίζεται από παρουσία υγρού στην κοιλότητα του μέσου ωτός και από πολλούς συγγραφείς αναφέρεται ως μη πυώδης μέση ωτίτιδα,μέση ωτίτιδα με υγρό ή κολλώδες ους (glue eαr).
Το κύριο σύμπτωμα είναι η βαρηκοΐα αγωγιμότητας που προκαλεί. Οι κύριες αιτίες είναι:
- Η δυσλειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας
- Η υπερτροφία των αδενοειδών εκβλαστήσεων
- Οι ιογενείς λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού
- Η αλλεργία και η ρινίτιδα, καταστάσεις πολύ συχνές στην παιδική ηλικία
Τα φάρμακα επιλογής για την συντηρητική αντιμετώπιση του προβλήματος είναι τα αντιισταμινικά και τα ενδορρινικά στεροειδή που μπορούν να συνδυαστούν με αντιβιοτικά και ρινοπλύσεις όταν συνυπάρχει πυώδης ρινίτιδα. Συγχρόνως προτείνονται και ασκήσεις που βοηθούν στη διάνοιξη της ευσταχιανής σάλπιγγας. Όσο αφορά στη χειρουργική θεραπεία αυτή συνίσταται στην αδενοειδεκτομή και μυριγγοτομή, με η χωρίς τοποθέτηση σωληνίσκου αερισμού.
Παρουσία υγρού στην κοιλότητα του μέσου ωτός για χρονικό διάστημα άνω των δύο μηνών αποτελεί ένδειξη για παρακέντηση του τυμπενικού υμένα (μυριγγοτομή) και αναρρόφηση του υγρού, προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία συμφύσεων ανάμεσα στα οστάρια και στα τοιχώματα του μέσου ωτός.
Το χρονικό διάστημα των δύο μηνών είναι συνάρτηση διαφόρων παραγόντων. Εάν ο ασθενής είναι ενήλικας και η εκκριτική ωτίτιδα μονόπλευρη με σημεία βελτίωσης, η παρακέντηση του τυμπάνου μπορεί να καθυστερήσει ή να αποφευχθεί. Εάν όμως ο ασθενής είναι παιδί σε σχολική ηλικία, με μαθησιακές δυσκολίες και αμφοτερόπλευρη νόσο, είναι προτιμότερο να αντιμετωπιστεί νωρίτερα χειρουργικά.
Η μυριγγοτομή μπορεί να συνοδεύεται ή όχι από την τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού. Οι σωληνίσκοι αερισμού είναι σωληνίσκοι μικρών διαστάσεων που τοποθετούνται εύκολα, αποβάλλονται σιγά-σιγά από τον οργανισμό και σκοπός τους είναι να κρατούν ανοιχτή την παρακέντηση και να επιτρέπουν τον αερισμό του μέσου ωτός για χρονικό διάστημα μερικών μηνών.